„Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? … Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta”.
Dwie rzeczywistości w dzisiejszej Ewangelii szczególnie zwróciły moją uwagę. Pierwszą jest zmysł wzroku. Jakie jest moje postrzeganie rzeczywistości? Co jest belką w moim oku? To pytania które zrodziły mi się na kanwie rozwarzań tego fragmentu. Jezus uczy mnie, bym zanim zacznę osądzać i pouczać, przyjrzał się sobie i swojemu działaniu. Widzę, że drzazgi, które chcę usuwać z oczu moich bliskich, tak mi przeszkadzają, bo często są niewidoczną belką w moim oku.
Jezu proszę Cię pomóż mi dostrzec moje grzechy, zaniedbania i pomóż je usunąć z mego życia.

Drugą rzeczywistością jest serce. Jezus mi daje światło na to bym przyglądał się mojej mowie. Jest ona wyznacznikiem, co kryje moje serce. Jakie słowa płyną z moich ust? Przyglądając się im, mogę spojrzeć na „duchowe ekg” mojego serca. I postawić diagnozę co wyeliminować z mojego życia, a nad czym pracować i wzmacniać.
Panie Jezu daj mi nowe serce.
Tato dziękuję Ci za Jezusa i przyniesione przez niego słowa.

Życzę Ci zapału i sił w „wyrywaniu belek” z własnych oczu.

Szczęśliwy mąż i ojciec
Grzegorz Kociuba