Zmierzając do Jerozolimy Jezus przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami». Na ich widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom». A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec». Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».
„Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu”.
Dziś w Ewangelii Jezus pokazuje mi dwie rzeczy.
Pierwszą jest postawa wdzięczności. Człowiek uzdrowiony wielbi Pana i dziękuje Jezusowi. W tym miejscu chcę podziękować Bogu za: wspaniałą żonę i dzieci, dobrych ludzi w miejscach, w których jestem, oraz za to, że pomaga mi realizować moje pasje i marzenia. DZIĘKI TATO!
Drugą rzeczą jest to, że Jezus docenia kreatywność i odwagę człowieka. Jeden z dziesięciu, który został uzdrowiony wraca, wielbi Boga i dziękuje. Jezus docenia jego postawę, mimo że jest wbrew jego wcześniejszym słowom. Dla mnie to lekcja, w której Jezus każe mi twórczo myśleć odpowiadając na zaistniałe sytuacje. Poucza mnie bym kierował się rozumem także przy rozeznawaniu Jego słów.
Tato dziękuję Ci za dzisiejsze „lekcje”.
Życzę Ci skutecznego odkrywania darów od Taty i postawy wdzięczności względem Niego.
Szczęśliwy mąż i ojciec
Grzegorz Kociuba