Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi”. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”». Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: „Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże”. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».
„Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają […] Wtedy rzekł do nich: […] Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”.
Dziś Jezus wysyła uczniów, by głosili królestwo Boże. Daje im moc uzdrawiania i moc stąpania po całej potędze przeciwnika. Mogą wyrzucać złe duchy. Jednak zwraca im uwagę na coś ważniejszego. Na niebo, które ma być dla uczniów przyczyną radości i celem ich działań.
W tym kontekście zastanawiam się nad tym czym jest niebo? I co tam będę robił?
Izajasz podaje takie słowa Pana: „Jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę…” (Iz 66,13). A święty Paweł mówi o tym co Bóg nam przygotował: „ …ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2,9). Wspominając więc wszystkie piękne chwile w moim życiu, pełne radości i wzruszeń oraz wielkie rzeczy jakich doświadczyłem, to to wszystko jest tylko przedsmakiem tego co czeka mnie w niebie. Już nie mogę się doczekać kiedy tam trafię. A Ty?
Tato dziękuję Ci że z Synem szykujesz mi mieszkanie w niebie.
Życzę Ci nieba.
Szczęśliwy mąż i ojciec
Grzegorz Kociuba